De sanitaire ruimte op een camping. Ik heb nooit geweten dat dat de plek was om elkaar te ontmoeten......Met frisse tegenzin maar volgens de afspraak was ik met mijn huisgenoten overeen gekomen dat zij dit jaar hun favoriete vakantie mochten uitzoeken. Tja en dan heb je je aan te passen.
Frankrijk werd het, op een camping. De tent was nog wel te doen. Een ingerichte tent met bedden, godzijdank! Gezellig kon ik het niet maken. Dat niet. Ze hadden me moeten vertellen dat kamperen hetzelfde was als uit je koffer leven.... Mijn jurkjes kon ik amper op een knaapje hangen. Gezelligheid is namelijk ,voor mij , hetzelfde als netjes. Netjes is hetzelfde als opgeruimd en dus.......gezellig.
Daar was geen sprake van. Geen kleedje op tafel, geen schilderijtje aan de " muur" en geen gezellige prullaria om een interieur huiselijk te maken. Dat was in het begin nog wel te overzien moet ik eerlijk bekennen. Het idee om 10 dagen op die manier te leven kon ik nog wel opbrengen. Met in m'n achterhoofd het idee na die 10 dagen weer thuis te zijn......
Maar niemand had mij ook verteld dat je een halve kilometer moest lopen naar de sanitaire ruimte om je behoefte te doen. Met de billen bij elkaar je moeten haasten om bij een toilet te komen en dan op een toilet te moeten plaatsnemen waar daarvoor de helft van de campinggasten al had gezeten........
En waarvan sommigen niet de moeite hadden genomen om hun productie door te spoelen.
Nou moet ik ook zeggen... Het Franse toilet behoeft (!) enige uitleg. Doorspoelen betekend in het Frans even geduld hebben en de knop een moment vasthouden zodat er een draaikolk ontstaat. En dan pas loslaten.....
Douchen was ook een heel avontuur. Ik moest in de tent al bepalen wat ik mee moest nemen want o wee als ik wat vergat. Op een gegeven moment was ik mijn jurkje en onderbroek vergeten mee te nemen, moest ik bijna in m'n blote tokus over camping terrein lopen. Terug naar de tent om me fatsoenlijk aan te kleden.
De douche zelf was heerlijk ruim moet ik zeggen maar of dat nou opwoog tegen het schaamhaar in het afvoerputje van 10 gebruikers voor mij, dat viel nog te bezien......
En dan het gezellig samenzijn tijdens het afwassen.
Ik liep minimaal twee keer per dag met m'n teiltje met afwas en sop en borstel naar sanitaire .
ruimte. En O wee als je de afwasborstel was vergeten dan kon ik weer een halve kilometer terug lopen om die op te halen. Als alles compleet was stond je met wild vreemde mensen af te wassen hutje aan mutje naast elkaar. Af en toe zat je elkaar schamper aan kijken en verlegen te lachen om af te tasten of een mede slachtoffer zat te wachten op een praatje. Diegene was ik dus niet!
Op een gegeven moment was ik mijn derde bordje aan het afdrogen kwam er een bekakte man in een ruitjes broek en roze overhemd aan lopen met een constructie waarvan ik dacht dat het een tonnetje met regenwater was. Beetje naïef. Bleek het een tonnetje stront te zijn!! Loop je met je goeie goed je eigen uitwerpselen te vervoeren naar de sanitaire ruimte om die naast de afwassende menigte in een soort joekel van toilet te legen. Even kwam de geur van urine en ontlasting voorbij. Niemand van de andere gasten kijkt op en zonder blikken of blozen gaan ze verder met afwassen. Terwijl ik sta te kokhalsden boven m'n afwasteiltje.........
Kamperen is een fenomeen wat voor mij niet te begrijpen is. Dat mensen kiezen om in de vakantie hutje aan mutje naast elkaar op een camping te staan waar je ook nog elkaars uitwerpselen moet ruiken en zien (!) ,waar je op de hand moet afwassen, waar je een halve kilometer moet lopen voordat je kan toiletteren en waar je dan ook nog elke avond in andermans BBQ rook moet zitten...... Ik snap er geen bal van. Wil het ook niet snappen. Geef mij alsjeblieft een vakantie in een huisje, in een dorp, tussen de lokale bevolking, met......eigen sanitaire ruimte!
Frankrijk werd het, op een camping. De tent was nog wel te doen. Een ingerichte tent met bedden, godzijdank! Gezellig kon ik het niet maken. Dat niet. Ze hadden me moeten vertellen dat kamperen hetzelfde was als uit je koffer leven.... Mijn jurkjes kon ik amper op een knaapje hangen. Gezelligheid is namelijk ,voor mij , hetzelfde als netjes. Netjes is hetzelfde als opgeruimd en dus.......gezellig.
Daar was geen sprake van. Geen kleedje op tafel, geen schilderijtje aan de " muur" en geen gezellige prullaria om een interieur huiselijk te maken. Dat was in het begin nog wel te overzien moet ik eerlijk bekennen. Het idee om 10 dagen op die manier te leven kon ik nog wel opbrengen. Met in m'n achterhoofd het idee na die 10 dagen weer thuis te zijn......
Maar niemand had mij ook verteld dat je een halve kilometer moest lopen naar de sanitaire ruimte om je behoefte te doen. Met de billen bij elkaar je moeten haasten om bij een toilet te komen en dan op een toilet te moeten plaatsnemen waar daarvoor de helft van de campinggasten al had gezeten........
En waarvan sommigen niet de moeite hadden genomen om hun productie door te spoelen.
Nou moet ik ook zeggen... Het Franse toilet behoeft (!) enige uitleg. Doorspoelen betekend in het Frans even geduld hebben en de knop een moment vasthouden zodat er een draaikolk ontstaat. En dan pas loslaten.....
Douchen was ook een heel avontuur. Ik moest in de tent al bepalen wat ik mee moest nemen want o wee als ik wat vergat. Op een gegeven moment was ik mijn jurkje en onderbroek vergeten mee te nemen, moest ik bijna in m'n blote tokus over camping terrein lopen. Terug naar de tent om me fatsoenlijk aan te kleden.
De douche zelf was heerlijk ruim moet ik zeggen maar of dat nou opwoog tegen het schaamhaar in het afvoerputje van 10 gebruikers voor mij, dat viel nog te bezien......
En dan het gezellig samenzijn tijdens het afwassen.
Ik liep minimaal twee keer per dag met m'n teiltje met afwas en sop en borstel naar sanitaire .
ruimte. En O wee als je de afwasborstel was vergeten dan kon ik weer een halve kilometer terug lopen om die op te halen. Als alles compleet was stond je met wild vreemde mensen af te wassen hutje aan mutje naast elkaar. Af en toe zat je elkaar schamper aan kijken en verlegen te lachen om af te tasten of een mede slachtoffer zat te wachten op een praatje. Diegene was ik dus niet!
Op een gegeven moment was ik mijn derde bordje aan het afdrogen kwam er een bekakte man in een ruitjes broek en roze overhemd aan lopen met een constructie waarvan ik dacht dat het een tonnetje met regenwater was. Beetje naïef. Bleek het een tonnetje stront te zijn!! Loop je met je goeie goed je eigen uitwerpselen te vervoeren naar de sanitaire ruimte om die naast de afwassende menigte in een soort joekel van toilet te legen. Even kwam de geur van urine en ontlasting voorbij. Niemand van de andere gasten kijkt op en zonder blikken of blozen gaan ze verder met afwassen. Terwijl ik sta te kokhalsden boven m'n afwasteiltje.........
Kamperen is een fenomeen wat voor mij niet te begrijpen is. Dat mensen kiezen om in de vakantie hutje aan mutje naast elkaar op een camping te staan waar je ook nog elkaars uitwerpselen moet ruiken en zien (!) ,waar je op de hand moet afwassen, waar je een halve kilometer moet lopen voordat je kan toiletteren en waar je dan ook nog elke avond in andermans BBQ rook moet zitten...... Ik snap er geen bal van. Wil het ook niet snappen. Geef mij alsjeblieft een vakantie in een huisje, in een dorp, tussen de lokale bevolking, met......eigen sanitaire ruimte!