Beeldend kunstenaar......
Vanmorgen bij weer les gehad in een atelier bij een oude boerderij. De sfeer van het huis, de tuin en de aanwezigheid van de medecursisten maakte dat vanmorgen me weer lang zal bij blijven. Onder het schilderen kregen wij een discussie over het woord kunstenaar. Wanneer ben je een beeldend kunstenaar? Als ik voor mezelf spreek voel ik me al heel lang een beeldend kunstenaar. Het is door onzekerheid, minderwaarheidsgevoel, wantrouwen lang verborgen geweest. Voor mij heeft het niet te maken met opleiding, wat je wel en niet kan, op welke manier je kunst maakt, of je goed genoeg bent (!)
Voor mij heeft het met een gevoel te maken. Geloven in jezelf, jezelf genoeg vinden en blij zijn met wat er gebeurd als je wat creëert. Kunst is immers een verlengstuk van de kunstenaar. Naast praten, non-verbaal communiceren, voelen, ruiken en zien is het maken van kunst, voor mij ,een manier van uitten en communiceren.
Ik ben beeldend kunstenaar omdat ik mijn gevoel uit en mijn werkelijkheid weergeef in mijn schilderijen, beelden en verhalen. Met de nadruk op MIJN WERKELIJKHEID!
Als beeldend kunstenaar ben je afhankelijk van publiek, je zet jezelf te kijk. Mensen reageren. Dit kan positief zijn maar ook negatief. Dat maakt kunst maken kwetsbaar. Daar moet je lef voor hebben....Lef om te laten zien wie je echt bent en niet alleen wat anderen graag van je willen zien.
Mijn schilderijen vertellen stuk voor stuk een verhaal en bij elk schilderij stel ik mij kwetsbaar op, laat ik me zien. Het contact wat ontstaat met mensen die zien en reageren blijf ik intrigerend vinden. Niet alleen de reactie van de ander maar ook wat er met mij gebeurd van binnen.
Dat ik beeldend kunstenaar ben staat voor mij als een paal boven water. Ben het eigenlijk altijd al geweest. Ben blij en dankbaar dat ik eindelijk zo sterk ben geworden dat ik daar nu voor uit kan komen en het gelijk diep van binnen voel......
Vanmorgen bij weer les gehad in een atelier bij een oude boerderij. De sfeer van het huis, de tuin en de aanwezigheid van de medecursisten maakte dat vanmorgen me weer lang zal bij blijven. Onder het schilderen kregen wij een discussie over het woord kunstenaar. Wanneer ben je een beeldend kunstenaar? Als ik voor mezelf spreek voel ik me al heel lang een beeldend kunstenaar. Het is door onzekerheid, minderwaarheidsgevoel, wantrouwen lang verborgen geweest. Voor mij heeft het niet te maken met opleiding, wat je wel en niet kan, op welke manier je kunst maakt, of je goed genoeg bent (!)
Voor mij heeft het met een gevoel te maken. Geloven in jezelf, jezelf genoeg vinden en blij zijn met wat er gebeurd als je wat creëert. Kunst is immers een verlengstuk van de kunstenaar. Naast praten, non-verbaal communiceren, voelen, ruiken en zien is het maken van kunst, voor mij ,een manier van uitten en communiceren.
Ik ben beeldend kunstenaar omdat ik mijn gevoel uit en mijn werkelijkheid weergeef in mijn schilderijen, beelden en verhalen. Met de nadruk op MIJN WERKELIJKHEID!
Als beeldend kunstenaar ben je afhankelijk van publiek, je zet jezelf te kijk. Mensen reageren. Dit kan positief zijn maar ook negatief. Dat maakt kunst maken kwetsbaar. Daar moet je lef voor hebben....Lef om te laten zien wie je echt bent en niet alleen wat anderen graag van je willen zien.
Mijn schilderijen vertellen stuk voor stuk een verhaal en bij elk schilderij stel ik mij kwetsbaar op, laat ik me zien. Het contact wat ontstaat met mensen die zien en reageren blijf ik intrigerend vinden. Niet alleen de reactie van de ander maar ook wat er met mij gebeurd van binnen.
Dat ik beeldend kunstenaar ben staat voor mij als een paal boven water. Ben het eigenlijk altijd al geweest. Ben blij en dankbaar dat ik eindelijk zo sterk ben geworden dat ik daar nu voor uit kan komen en het gelijk diep van binnen voel......