Ben een leeuw. Sterk, eigenwijs, koppig, gepassioneerd, gevoelig en, zoals de Duitsers zo mooi zeggen , een "einselganger." Ik hou ervan alleen te zijn .Laat ik nu een echtgenoot aan de haak hebben geslagen die ook een leeuw is. Met dezelfde eigenschappen maar dan net even iets anders. Een mensen mens. Hij houdt van een praatje met de buren, gezelligheid, voetballen met z'n dochter, en af en toe een feestje.
Het enigste wat overeenkomt is het sterrenbeeld. Daarnaast zijn wij twee totaal verschillende mensen. Met totaal verschillende denkwijzen en interesses. Hij stemt VVD en ik Groen links, hij houdt van vlees , ik van vis, hij houdt van de camping, ik van een kasteel (!), Hij is sportief, ik wandel. Hij houdt van spelletjes, ik schilder en schrijf. Hij houdt van hardrock, ik van klassiek. enz. enz. enz.
Er zijn natuurlijk overeenkomsten, anders wordt het niet wat....Maar onze relatie is eigenlijk niet gebaseerd op overeenkomsten. Het zit anders.
We hebben elkaar ontmoet in Meppel. Ik woonde toen nog in Soest en hij in Hoogveen. We hadden ons opgegeven voor een zeilvakantie. Hij omdat hij liefdesverdriet had en ik omdat ik er zin in een reisje had. Onze blikken kruisten in het stationsgebouw van Meppel. "Mooie blauwe ogen! "; dacht ik meteen. Maar de leuke vent met de prachtige blauwe ogen was al met een meisje dus.....
Eenmaal op de platbodem kwam ik tot de ontdekking dat hij samen met z'n zus was. Toen we eenmaal waren uitgevaren en op de Waddenzee terecht waren gekomen raakten wij aan de praat. Tot dan toe had ik nog nooit iemand ontmoet waarbij ik me zo thuis voelde als bij hem. Ook zonder woorden was het alsof ik hem van eerder kende. Hij snapte me meteen, ik hoefde niets uit te leggen. Hij vond niets vreemd, raar of anders. Al pratende , leunend tegen elkaar. Ik met zijn warme trui aan op het dek. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Zelfs als ik z'n Deo, 8x4 musk (!) ruik, komen de herinneringen van onze eerste ontmoeting boven.
Meteen was het raak. Vlinders in mijn buik. Vanaf dat moment wilden we niet meer zonder elkaar.
In de lift van zijn flat vroeg hij ineens; " Is het een idee dat je bij mij komt wonen?" Tja, en vanaf dat moment waren wij meer dan een setje. Het was serieus geworden. We wilden een toekomst samen.
Samen zijn we nu alweer bijna 20 jaar , in de tussentijd een keer getrouwd zonder poespas. En een prachtige dochter gekregen. Natuurlijk hebben we ups en downs gekend. Bij mij.....vooral bij mij.
Hij heeft het eigenlijk altijd goed gevonden, nog steeds. Ik niet. Veeleisend als ik was en nog ben, kon ik nog wel eens tekeer gaan, met deuren slaan en weg lopen.....
Maar ik kon altijd weer terug komen.
Overeenkomsten zijn er zeker. Maar het gevoel wat ik heb als ik bij hem ben, het gevoel dat ik mag zijn wie ik ben met m'n vele onhebbelijkheden maakt het feit dat er wel of geen overeenkomsten zijn, onbelangrijk. Daarbij is hij mijn spiegel en klankbord. Maar bovenal m'n rust en toevluchtsoord als ik in mijn eigen leven, door mijn eigen toedoen, teveel in m'n hoofd heb gehaald.....
Niets voor niets hebben wij elkaar toen op de boot ontmoet, hebben we elkaar gezien en begrepen en hebben we gekozen voor elkaar. Het heeft zo moeten zijn. Hij is m'n allerbeste vriend, vader van onze dochter, en mijn maatje.......
Het enigste wat overeenkomt is het sterrenbeeld. Daarnaast zijn wij twee totaal verschillende mensen. Met totaal verschillende denkwijzen en interesses. Hij stemt VVD en ik Groen links, hij houdt van vlees , ik van vis, hij houdt van de camping, ik van een kasteel (!), Hij is sportief, ik wandel. Hij houdt van spelletjes, ik schilder en schrijf. Hij houdt van hardrock, ik van klassiek. enz. enz. enz.
Er zijn natuurlijk overeenkomsten, anders wordt het niet wat....Maar onze relatie is eigenlijk niet gebaseerd op overeenkomsten. Het zit anders.
We hebben elkaar ontmoet in Meppel. Ik woonde toen nog in Soest en hij in Hoogveen. We hadden ons opgegeven voor een zeilvakantie. Hij omdat hij liefdesverdriet had en ik omdat ik er zin in een reisje had. Onze blikken kruisten in het stationsgebouw van Meppel. "Mooie blauwe ogen! "; dacht ik meteen. Maar de leuke vent met de prachtige blauwe ogen was al met een meisje dus.....
Eenmaal op de platbodem kwam ik tot de ontdekking dat hij samen met z'n zus was. Toen we eenmaal waren uitgevaren en op de Waddenzee terecht waren gekomen raakten wij aan de praat. Tot dan toe had ik nog nooit iemand ontmoet waarbij ik me zo thuis voelde als bij hem. Ook zonder woorden was het alsof ik hem van eerder kende. Hij snapte me meteen, ik hoefde niets uit te leggen. Hij vond niets vreemd, raar of anders. Al pratende , leunend tegen elkaar. Ik met zijn warme trui aan op het dek. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Zelfs als ik z'n Deo, 8x4 musk (!) ruik, komen de herinneringen van onze eerste ontmoeting boven.
Meteen was het raak. Vlinders in mijn buik. Vanaf dat moment wilden we niet meer zonder elkaar.
In de lift van zijn flat vroeg hij ineens; " Is het een idee dat je bij mij komt wonen?" Tja, en vanaf dat moment waren wij meer dan een setje. Het was serieus geworden. We wilden een toekomst samen.
Samen zijn we nu alweer bijna 20 jaar , in de tussentijd een keer getrouwd zonder poespas. En een prachtige dochter gekregen. Natuurlijk hebben we ups en downs gekend. Bij mij.....vooral bij mij.
Hij heeft het eigenlijk altijd goed gevonden, nog steeds. Ik niet. Veeleisend als ik was en nog ben, kon ik nog wel eens tekeer gaan, met deuren slaan en weg lopen.....
Maar ik kon altijd weer terug komen.
Overeenkomsten zijn er zeker. Maar het gevoel wat ik heb als ik bij hem ben, het gevoel dat ik mag zijn wie ik ben met m'n vele onhebbelijkheden maakt het feit dat er wel of geen overeenkomsten zijn, onbelangrijk. Daarbij is hij mijn spiegel en klankbord. Maar bovenal m'n rust en toevluchtsoord als ik in mijn eigen leven, door mijn eigen toedoen, teveel in m'n hoofd heb gehaald.....
Niets voor niets hebben wij elkaar toen op de boot ontmoet, hebben we elkaar gezien en begrepen en hebben we gekozen voor elkaar. Het heeft zo moeten zijn. Hij is m'n allerbeste vriend, vader van onze dochter, en mijn maatje.......
