Vandaag ben ik jarig, al 49 jaar elk jaar op 10 augustus. Heb me eigenlijk altijd al afgevraagd waarom zo'n dag gevierd moet worden. Wat een larie! Weer zoiets bedacht door mensen, een achterlijke traditie waar niemand bij na denkt en weer voor zoete koek aanneemt. Als kind begreep ik niets van de drukte erom heen.
De jarige zou in het middelpunt van de belangstelling moeten staan maar dat middelpunt wist mijn moeder altijd te vinden....... Ze zal het allemaal lief bedoeld hebben. Maar mijn moeder was al een week van te voren van kruin tot dikke teen gestrest. Rijp voor opname....
Als kind snapte ik er helemaal niets van. Jarig zijn is toch leuk? Naïef was ik nog, heel naïef..............
Familie kennissen en buren moesten uitgenodigd worden. Met geen enkel persoon uit genoemde doelgroepen had zij een goede band. Met geen enkele! Zij had zelfs met een aantal van hen een stilzwijgende ruzie of in ieder geval een meningsverschil waar nooit over gesproken werd.....
Er moest eigen gemaakte taart gebakken worden om een goede indruk te maken op de visite. Want wat zouden ze wel niet van haar kunnen gaan denken als moeder de vrouw het gebak bij de Hema ging halen.... Er moest echt van alles in huis gehaald worden qua snacks, hapjes ,chips en alles van de Appie Heijn natuurlijk. Altijd veel te veel van alles. Maar ja, anderen en hun meningen hé? Erg belangrijk!
Als de grote dag dan eindelijk was aangebroken liep mijn moeder , in haar nieuwe outfit , als een kip zonder kop door huis om het iedereen naar de zin te maken. Hell on earth!
De spanning in huis was te snijden. Mijn moeder aan de valium, mijn vader aan de cognac samen met familie die er eigenlijk niet wilde zijn, en ik tussen beide partijen in .......
Afschuwelijk! Als kind heb ik het vieren van mijn verjaardag altijd als een grote ramp ervaren. Ik zag er vreselijk tegen op. Alles draaide om de schone schijn.
Al een aantal jaren laat ik mijn verjaardag voorbij gaan. Ik wil de traditie doorbreken. Ik wil niet in de belangstelling, ik wil geen stress van te voren, geen slingers in vrolijke kleuren, ik wil geen visite, geen cadeaubon, geen handige kruimelzuiger, geen bloemetje van de pomp, niet rondrennen als een of andere gestoorde bediende ,geen sacherijnige mensen die het gevoel hebben er te moeten zijn.....
Vandaag ben ik jarig. Met het accent op ik! Ik bepaal dus ook hoe mijn geboortedag eruit ziet en niet een ander. Zonder poespas en opgelucht dat het weer 11 Augustus is.........
Vandaag was ik jarig.
De jarige zou in het middelpunt van de belangstelling moeten staan maar dat middelpunt wist mijn moeder altijd te vinden....... Ze zal het allemaal lief bedoeld hebben. Maar mijn moeder was al een week van te voren van kruin tot dikke teen gestrest. Rijp voor opname....
Als kind snapte ik er helemaal niets van. Jarig zijn is toch leuk? Naïef was ik nog, heel naïef..............
Familie kennissen en buren moesten uitgenodigd worden. Met geen enkel persoon uit genoemde doelgroepen had zij een goede band. Met geen enkele! Zij had zelfs met een aantal van hen een stilzwijgende ruzie of in ieder geval een meningsverschil waar nooit over gesproken werd.....
Er moest eigen gemaakte taart gebakken worden om een goede indruk te maken op de visite. Want wat zouden ze wel niet van haar kunnen gaan denken als moeder de vrouw het gebak bij de Hema ging halen.... Er moest echt van alles in huis gehaald worden qua snacks, hapjes ,chips en alles van de Appie Heijn natuurlijk. Altijd veel te veel van alles. Maar ja, anderen en hun meningen hé? Erg belangrijk!
Als de grote dag dan eindelijk was aangebroken liep mijn moeder , in haar nieuwe outfit , als een kip zonder kop door huis om het iedereen naar de zin te maken. Hell on earth!
De spanning in huis was te snijden. Mijn moeder aan de valium, mijn vader aan de cognac samen met familie die er eigenlijk niet wilde zijn, en ik tussen beide partijen in .......
Afschuwelijk! Als kind heb ik het vieren van mijn verjaardag altijd als een grote ramp ervaren. Ik zag er vreselijk tegen op. Alles draaide om de schone schijn.
Al een aantal jaren laat ik mijn verjaardag voorbij gaan. Ik wil de traditie doorbreken. Ik wil niet in de belangstelling, ik wil geen stress van te voren, geen slingers in vrolijke kleuren, ik wil geen visite, geen cadeaubon, geen handige kruimelzuiger, geen bloemetje van de pomp, niet rondrennen als een of andere gestoorde bediende ,geen sacherijnige mensen die het gevoel hebben er te moeten zijn.....
Vandaag ben ik jarig. Met het accent op ik! Ik bepaal dus ook hoe mijn geboortedag eruit ziet en niet een ander. Zonder poespas en opgelucht dat het weer 11 Augustus is.........
Vandaag was ik jarig.