Wat is aandacht eigenlijk? Aandacht is voor mij een veelomvattend en ingewikkeld begrip. Aandacht voor de ander en voor jezelf. Aandacht heeft voor mij met verbondenheid te maken. Verbonden zijn met jezelf en de ander. Voor mij betekent aandacht voor jezelf de essentie van waaruit je aandacht kan hebben voor de ander.
Er is veel "moeten". Op m'n werk als activiteitenbegeleider merk ik dat collega's niet stil kunnen zitten. Zij hebben het gevoel dat ze wat "moeten" doen. Dat is natuurlijk ook een vorm van aandacht geven maar demente ouderen geven niet meer zoveel om het "moeten" omdat "moeten" bedacht is. Vroeger moest je bezig zijn met van alles en nog wat om de goedkeuring van allereest je ouders en daarna anderen. Niets doen was not done!! Dan kreeg je meteen een stempel. Zeker als meisje en vrouw. Je was lui, dom, niet geschikt etc...
Cliënten zitten niet meer op het "moeten" te wachten. Het rationeel denken is niet meer zoals het was. Daarentegen is het gevoel nog steeds wel hoe het was.......Ze voelen dan ook haarfijn aan of de aandacht die zij krijgen gekunsteld is of niet. Voor mij is echte aandacht ongekunsteld en vanuit het hart. Aandacht geven omdat het moet, bereikt het tegenovergestelde. De ander haakt af of raakt nog meer verward dan dat hij-zij al is. En daar hoef je niet dement voor te zijn.....
Laat aandacht nou het middel zijn om contact te krijgen en te houden. Dat betekent dus ook dat je tijd moet investeren. Dat betekent dus gaan zitten en aanwezig zijn. Niets doen dus.... Dat niets doen heeft een diepere laag. Bij een demente oudere plaatsnemen en aanwezig zijn zonder woorden. Dat is ook aandacht geven. Aandacht geven vanuit je hart omdat je aanwezigheid vaak al genoeg is.
Aandacht kan niet terloops in de wandelgangen of tussen neus en lippen. Aandacht is er als je tijd neemt voor de ander. Als je laat merken er te zijn door je lichaamstaal en verbale reactie. En daar hoef je ook niet dement voor te zijn......
De laatste tijd heb ik ervaren dat als je aandacht wilt hebben voor de ander, dat het essentieel is jezelf daarin niet te vergeten. Het klinkt egoïstisch maar dat is het in feite niet. Je investeert in jezelf door aandacht te schenken aan de dingen die belangrijk zijn voor jezelf. Door die aandacht voor jezelf laad je weer op en krijg je energie en ruimte voor de ander. In mijn beroep als activiteitenbegeleider is het erg belangrijk goed voor jezelf te zorgen, aandacht voor jezelf te hebben.
Demente ouderen hebben veel aandacht nodig, ze eisen het op. Non-verbaal zowel als verbaal willen ze aandacht, hulp, duidelijkheid, troost, bevestiging. Als hulpverlener kan je dat alleen maar geven als je aandacht voor jezelf hebt.Anders raakt de balans zoek.
Ik ben een ervaringsdeskundige. Ik heb lang teveel van mezelf gemoeten en gegeven. Het werkte niet.
In mijn persoonlijke leven heb ik veel aandacht nodig.....voor mezelf. Met andere woorden veel ruimte en tijd om mezelf te ontdekken, te filosoferen, te leren, te schilderen, te tekenen, te luieren, te wandelen, te schrijven. Voor mijn vrienden heb ik aandacht. Gepaste aandacht....Ik ben een veeleisend mens wat anderen betreft. Contact is er op mijn manier en wanneer het mij uitkomt. Maar als er contact is dan ben ik er ook! Met hart en ziel zonder overbodige en nutteloze ruis in de communicatie. De cirkel is rond. Nooit gedacht dat mijn balans in het leven gevonden zou worden door aandacht...............
Er is veel "moeten". Op m'n werk als activiteitenbegeleider merk ik dat collega's niet stil kunnen zitten. Zij hebben het gevoel dat ze wat "moeten" doen. Dat is natuurlijk ook een vorm van aandacht geven maar demente ouderen geven niet meer zoveel om het "moeten" omdat "moeten" bedacht is. Vroeger moest je bezig zijn met van alles en nog wat om de goedkeuring van allereest je ouders en daarna anderen. Niets doen was not done!! Dan kreeg je meteen een stempel. Zeker als meisje en vrouw. Je was lui, dom, niet geschikt etc...
Cliënten zitten niet meer op het "moeten" te wachten. Het rationeel denken is niet meer zoals het was. Daarentegen is het gevoel nog steeds wel hoe het was.......Ze voelen dan ook haarfijn aan of de aandacht die zij krijgen gekunsteld is of niet. Voor mij is echte aandacht ongekunsteld en vanuit het hart. Aandacht geven omdat het moet, bereikt het tegenovergestelde. De ander haakt af of raakt nog meer verward dan dat hij-zij al is. En daar hoef je niet dement voor te zijn.....
Laat aandacht nou het middel zijn om contact te krijgen en te houden. Dat betekent dus ook dat je tijd moet investeren. Dat betekent dus gaan zitten en aanwezig zijn. Niets doen dus.... Dat niets doen heeft een diepere laag. Bij een demente oudere plaatsnemen en aanwezig zijn zonder woorden. Dat is ook aandacht geven. Aandacht geven vanuit je hart omdat je aanwezigheid vaak al genoeg is.
Aandacht kan niet terloops in de wandelgangen of tussen neus en lippen. Aandacht is er als je tijd neemt voor de ander. Als je laat merken er te zijn door je lichaamstaal en verbale reactie. En daar hoef je ook niet dement voor te zijn......
De laatste tijd heb ik ervaren dat als je aandacht wilt hebben voor de ander, dat het essentieel is jezelf daarin niet te vergeten. Het klinkt egoïstisch maar dat is het in feite niet. Je investeert in jezelf door aandacht te schenken aan de dingen die belangrijk zijn voor jezelf. Door die aandacht voor jezelf laad je weer op en krijg je energie en ruimte voor de ander. In mijn beroep als activiteitenbegeleider is het erg belangrijk goed voor jezelf te zorgen, aandacht voor jezelf te hebben.
Demente ouderen hebben veel aandacht nodig, ze eisen het op. Non-verbaal zowel als verbaal willen ze aandacht, hulp, duidelijkheid, troost, bevestiging. Als hulpverlener kan je dat alleen maar geven als je aandacht voor jezelf hebt.Anders raakt de balans zoek.
Ik ben een ervaringsdeskundige. Ik heb lang teveel van mezelf gemoeten en gegeven. Het werkte niet.
In mijn persoonlijke leven heb ik veel aandacht nodig.....voor mezelf. Met andere woorden veel ruimte en tijd om mezelf te ontdekken, te filosoferen, te leren, te schilderen, te tekenen, te luieren, te wandelen, te schrijven. Voor mijn vrienden heb ik aandacht. Gepaste aandacht....Ik ben een veeleisend mens wat anderen betreft. Contact is er op mijn manier en wanneer het mij uitkomt. Maar als er contact is dan ben ik er ook! Met hart en ziel zonder overbodige en nutteloze ruis in de communicatie. De cirkel is rond. Nooit gedacht dat mijn balans in het leven gevonden zou worden door aandacht...............