Wat is dat toch? Mensen die alles maar dan ook alles willen vasthouden, plannen en controleren. Het is tot daar aan toe dat ze dat in het eigen leven toepassen. Prima! Lekker doen zou ik zeggen! Maar ze moeten per direct ophouden te verwachten dat ik mij daaraan ga aanpassen en nog erger, daarin meega! Want als ik niet controleerbaar en stuurbaar ben? En wat als ik nu eens een ander idee heb of me toevallig anders voel?
Voor de duidelijkheid. Ik ben lastig stuurbaar en bovenal kritisch. Ik merk dat het voor een aantal mensen in mijn omgeving, op z'n minst, vervelend is.
Waarom verwachten anderen dat ik mij conform hun eigen normen en waarden, ideeën en gevoelens moet gaan gedragen? Waarom mag ik niet anders zijn ? Wat is dat toch dat zij willen dat iedereen zo denkt zoals zij?
Ik zie het gebeuren bij vrienden, collega's en familie. En wat nog erger is dat mensen zo ver gaan in het behoudt van hun eigen zekerheid dat men gaat manipuleren om alles in hun eigen leven en omgeving te laten kloppen. Even een voorbeeld van bv. mijn ouders . Als kind was ik al erg creatief speels en open kind, goed in tekenen, ik kon snel verhoudingen zien en had een smaakvol kleurgebruik. Ik wilde toen al erg graag mijn talent ontwikkelen en later mijn beroep ervan maken. Mijn ouders kenden het niet, dachten meteen dat een beroep in de kunst niets voor een meisje was en waren bang (!) dat ik er geen goede boterham mee kon verdienen. Als kind werd mij op alle vlakken afgeraden om mijn droom waar te maken.Uiteindelijk ging ik een opleiding doen wat veilig en bekend was. En natuurlijk erg geschikt voor een meisje. Een opleiding in de zorg.
Dat vindt ik nog steeds het toppunt van controle. De angst en onzekerheden verworven in het eigen leven en het gebrek aan kennis en lef projecteren op je kind.
Nog een voorbeeld van controle. Tijdens mijn werk als activiteitenbegeleider. Ik ga binnen het team en dagcentrum m,n eigen gang , ik heb een specifieke manier van omgang met de cliënten en met andere collega,s. Daarbij vertel ik niet altijd alles. Ik heb het met andere collega's niet over
gesprekken die ik heb of ga hebben met cliënten of collega's. Voor iemand die de touwtjes in handen wil houden is dat natuurlijk erg vaag en onduidelijk. Lastig ook. Ze hebben geen grip op mij.
Een praktisch voorbeeld. Om duidelijkheid te verschaffen over wat ik aan het doen ben komt het voor dat collega,s achter mij gaan staan als ik aan het werk ben met de computer. Dan gaan ze mee kijken en in het ergste geval commentaar geven of vertellen wat ik beter niet of wel kan doen.
Ik vind dat soms erg vermoeiend en lastig mee om te gaan. Eigenlijk moet ik constant op mijn hoede zijn dat ik me niet laat manipuleren in hoe een ander iets vindt of vindt dat iets moet. Het positieve is dat ik mezelf train om steeds dichter bij mezelf te blijven. En dat ook kenbaar te maken.
Het is soms alsof ik me voor elke gedachte en handeling moet verantwoorden. En het is niet alleen op het werk. Ook binnen mijn vriendenkring ken ik een paar mensen die niet kunnen omgaan met onzekerheden en onduidelijkheid. Als ik bijvoorbeeld een afspraak af zeg en aan geef "geen zin" te hebben is dat bij een aantal van hen niet te verkroppen." Geen zin , hoezo geen zin ?" Kan dat niet wat duidelijker ? Er moet eigenlijk altijd een reden zijn waar zij wat mee kunnen. Ook dan krijg ik het gevoel dat ik op het matje moet komen en verantwoording moet afleggen.
Als je vaker mijn blogs leest weet je dat ik graag het gedrag van mezelf en de ander aan het analyseren ben. Ik vindt het interessant om uit te zoeken wat voor gevoel er achter bepaald gedrag schuilt en ik houdt ervan om te filosoferen over achtergronden van gedrag.
Ik weet dat controle willen hebben over de ander niets met mij te maken heeft. Zover ben ik al. Godzijdank! Ik denk dat het met een diep gevoel van onzekerheid te maken heeft. Het gevoel hebben dat het leven je door de vingers glipt en dat je niet bij machte bent het leven bij de lurven te pakken en het te leven!
Ik leef op een manier waarop ik de dingen op mij af laat komen. Ik probeer geen verwachtingen meer te hebben en mensen mogen zijn wie ze zijn. Als een vriendin belt of mailt en zegt geen zin te hebben om te komen, jammer dan, ik kan me dat goed voorstellen. Ik heb ook wel eens geen zin. Prima, spreken we gewoon wat anders af op een ander moment wanneer de zin er wel weer is. Ik krijg dan niet meteen het gevoel dat ze mij niet meer aardig vindt. Ik weet dat "geen zin " met haar te maken heeft. En kan het daarom ook bij haar laten.
Wat als iedereen nu eens de controle los kan laten en kan accepteren dat iedereen anders is, dat iedereen in hun eigen wereld leeft met eigen ervaringen en gevoelens en daarbij eigen regels schrijft. Wat als je dat kan accepteren en respecteren! Vooral dat!
Het hoeft namelijk niet allemaal perfect te zijn. Jezelf leren accepteren met al je miskleunen , triomfen, mindere eigenschappen, goede eigenschappen, akelige karakter trekken, goede karaktertrekken, minder leuke ervaringen en goede ervaringen als kind en als volwassene. Als je dat kan denk ik dat je dan ook de ander kan accepteren en dat je de zekerheid niet meer nodig hebt. De controle los laten, het leven los laten, ervaringen los laten, mensen los laten en jezelf loslaten omdat je het verdient.
Je verdient het om vrij te zijn, te zeggen wat je wilt, te doen wat je wilt , te leren, te ervaren en te leven zoals jij het wilt ! Zonder de "maar" van de ander. Zonder de controle!
Controle weerhoudt mij van persoonlijke groei , het houdt mij gevangen. Als je dat voor jezelf prima vindt moet je het natuurlijk zo laten.Ik kan me voorstellen dat het een soort schijn veiligheid geeft en dat het lekker is achter die zelf gemaakte grenzen te leven. Godzijdank zit ik niet zo in elkaar. Ik wil meer!
Ik heb ervaren dat je in dit leven geen controle hebt. Nergens over. Over niets en niemand. Het gaat bij mij om vertrouwen in mezelf en het leven wat ik leef en wat dat leven voor mij in petto heeft. Goed of kwaad, positief of negatief. Het hoort er allemaal bij.
Wat je ervan wilt maken is aan jouw en niemand anders. Dit leven is in ieder geval van mij, ik weet dat ik straks dood ga en er niet meer ben. Dat is de enige zekerheid en houvast in mijn leven.Verder laat ik het gebeuren en geniet ik van de onzekerheden, de verrassingen, mijn creativiteit, de teleurstellingen, mijn oplossingen, de blijdschap,het verdriet, de vreugde, de liefde tussen mensen en het wonder van dit leven.
Controle? De enige controle die ik deze week wel even lijdzaam over mij heen laat komen is mijn bloeddruk controle, o.k. dat nou weer wel.
Voor de duidelijkheid. Ik ben lastig stuurbaar en bovenal kritisch. Ik merk dat het voor een aantal mensen in mijn omgeving, op z'n minst, vervelend is.
Waarom verwachten anderen dat ik mij conform hun eigen normen en waarden, ideeën en gevoelens moet gaan gedragen? Waarom mag ik niet anders zijn ? Wat is dat toch dat zij willen dat iedereen zo denkt zoals zij?
Ik zie het gebeuren bij vrienden, collega's en familie. En wat nog erger is dat mensen zo ver gaan in het behoudt van hun eigen zekerheid dat men gaat manipuleren om alles in hun eigen leven en omgeving te laten kloppen. Even een voorbeeld van bv. mijn ouders . Als kind was ik al erg creatief speels en open kind, goed in tekenen, ik kon snel verhoudingen zien en had een smaakvol kleurgebruik. Ik wilde toen al erg graag mijn talent ontwikkelen en later mijn beroep ervan maken. Mijn ouders kenden het niet, dachten meteen dat een beroep in de kunst niets voor een meisje was en waren bang (!) dat ik er geen goede boterham mee kon verdienen. Als kind werd mij op alle vlakken afgeraden om mijn droom waar te maken.Uiteindelijk ging ik een opleiding doen wat veilig en bekend was. En natuurlijk erg geschikt voor een meisje. Een opleiding in de zorg.
Dat vindt ik nog steeds het toppunt van controle. De angst en onzekerheden verworven in het eigen leven en het gebrek aan kennis en lef projecteren op je kind.
Nog een voorbeeld van controle. Tijdens mijn werk als activiteitenbegeleider. Ik ga binnen het team en dagcentrum m,n eigen gang , ik heb een specifieke manier van omgang met de cliënten en met andere collega,s. Daarbij vertel ik niet altijd alles. Ik heb het met andere collega's niet over
gesprekken die ik heb of ga hebben met cliënten of collega's. Voor iemand die de touwtjes in handen wil houden is dat natuurlijk erg vaag en onduidelijk. Lastig ook. Ze hebben geen grip op mij.
Een praktisch voorbeeld. Om duidelijkheid te verschaffen over wat ik aan het doen ben komt het voor dat collega,s achter mij gaan staan als ik aan het werk ben met de computer. Dan gaan ze mee kijken en in het ergste geval commentaar geven of vertellen wat ik beter niet of wel kan doen.
Ik vind dat soms erg vermoeiend en lastig mee om te gaan. Eigenlijk moet ik constant op mijn hoede zijn dat ik me niet laat manipuleren in hoe een ander iets vindt of vindt dat iets moet. Het positieve is dat ik mezelf train om steeds dichter bij mezelf te blijven. En dat ook kenbaar te maken.
Het is soms alsof ik me voor elke gedachte en handeling moet verantwoorden. En het is niet alleen op het werk. Ook binnen mijn vriendenkring ken ik een paar mensen die niet kunnen omgaan met onzekerheden en onduidelijkheid. Als ik bijvoorbeeld een afspraak af zeg en aan geef "geen zin" te hebben is dat bij een aantal van hen niet te verkroppen." Geen zin , hoezo geen zin ?" Kan dat niet wat duidelijker ? Er moet eigenlijk altijd een reden zijn waar zij wat mee kunnen. Ook dan krijg ik het gevoel dat ik op het matje moet komen en verantwoording moet afleggen.
Als je vaker mijn blogs leest weet je dat ik graag het gedrag van mezelf en de ander aan het analyseren ben. Ik vindt het interessant om uit te zoeken wat voor gevoel er achter bepaald gedrag schuilt en ik houdt ervan om te filosoferen over achtergronden van gedrag.
Ik weet dat controle willen hebben over de ander niets met mij te maken heeft. Zover ben ik al. Godzijdank! Ik denk dat het met een diep gevoel van onzekerheid te maken heeft. Het gevoel hebben dat het leven je door de vingers glipt en dat je niet bij machte bent het leven bij de lurven te pakken en het te leven!
Ik leef op een manier waarop ik de dingen op mij af laat komen. Ik probeer geen verwachtingen meer te hebben en mensen mogen zijn wie ze zijn. Als een vriendin belt of mailt en zegt geen zin te hebben om te komen, jammer dan, ik kan me dat goed voorstellen. Ik heb ook wel eens geen zin. Prima, spreken we gewoon wat anders af op een ander moment wanneer de zin er wel weer is. Ik krijg dan niet meteen het gevoel dat ze mij niet meer aardig vindt. Ik weet dat "geen zin " met haar te maken heeft. En kan het daarom ook bij haar laten.
Wat als iedereen nu eens de controle los kan laten en kan accepteren dat iedereen anders is, dat iedereen in hun eigen wereld leeft met eigen ervaringen en gevoelens en daarbij eigen regels schrijft. Wat als je dat kan accepteren en respecteren! Vooral dat!
Het hoeft namelijk niet allemaal perfect te zijn. Jezelf leren accepteren met al je miskleunen , triomfen, mindere eigenschappen, goede eigenschappen, akelige karakter trekken, goede karaktertrekken, minder leuke ervaringen en goede ervaringen als kind en als volwassene. Als je dat kan denk ik dat je dan ook de ander kan accepteren en dat je de zekerheid niet meer nodig hebt. De controle los laten, het leven los laten, ervaringen los laten, mensen los laten en jezelf loslaten omdat je het verdient.
Je verdient het om vrij te zijn, te zeggen wat je wilt, te doen wat je wilt , te leren, te ervaren en te leven zoals jij het wilt ! Zonder de "maar" van de ander. Zonder de controle!
Controle weerhoudt mij van persoonlijke groei , het houdt mij gevangen. Als je dat voor jezelf prima vindt moet je het natuurlijk zo laten.Ik kan me voorstellen dat het een soort schijn veiligheid geeft en dat het lekker is achter die zelf gemaakte grenzen te leven. Godzijdank zit ik niet zo in elkaar. Ik wil meer!
Ik heb ervaren dat je in dit leven geen controle hebt. Nergens over. Over niets en niemand. Het gaat bij mij om vertrouwen in mezelf en het leven wat ik leef en wat dat leven voor mij in petto heeft. Goed of kwaad, positief of negatief. Het hoort er allemaal bij.
Wat je ervan wilt maken is aan jouw en niemand anders. Dit leven is in ieder geval van mij, ik weet dat ik straks dood ga en er niet meer ben. Dat is de enige zekerheid en houvast in mijn leven.Verder laat ik het gebeuren en geniet ik van de onzekerheden, de verrassingen, mijn creativiteit, de teleurstellingen, mijn oplossingen, de blijdschap,het verdriet, de vreugde, de liefde tussen mensen en het wonder van dit leven.
Controle? De enige controle die ik deze week wel even lijdzaam over mij heen laat komen is mijn bloeddruk controle, o.k. dat nou weer wel.