Zadelpijn

Op een mooie zonnige zaterdagmorgen fiets ik door de stad op weg naar de fietsenwinkel. Met een missie! Twee weken daarvoor heb ik namelijk een fiets gekocht met behulp van het fietsenplan van mijn werkgever. Een prachtige Batavus Mamba geloof ik. Stevig, robuust, grote fietstassen en een mand aan het stuur. Een prachtige fiets! Alleen het zadel. Sportief, puntig maar keihard. Ik dacht eerst dat het even moest wennen maar het wende niet en ik kreeg tijdens het fietsen steeds meer pijn in het gebied waar je als vrouw liever geen pijn hebt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Geen probleem had de fietsenmaker gezegd. Je mag altijd terug komen als het zadel niet fijn zit.Dan ruilen we het zonder kosten om totdat er een zadel is wat wel lekker zit. Met die garantie was ik erg blij.
Ik naderde de fietsenmaker en parkeerde mijn fiets netjes in de fietsenstalling buiten de winkel. Ik stapte opgelucht af. In de winkel stond een overijverige jongeman mij op te wachten met de vraag : " Waarmee kan ik u van dienst zijn, mevrouw? ".
Na mijn uitleg over het zadel en mijn pijnlijke derrière, mijn pijnlijke vrouwelijkheid liet ik voor het gemak even achterwege ,gingen zijn ogen glinsteren en gaf hij aan een perfect zadel voor mij te hebben. Alleen ik moest misschien wel wat bij betalen. Geen probleem!! Absoluut niet. Geld weegt niet op tegen pijn op een plek waar pijn niet fijn is.
Ik mocht de fiets wel even naar binnen halen en hij liep met een drafje naar boven om al snel  met een zadel naar beneden te komen. Het zadel had ook een naam. "Remembering" heette het. De jongeman zag aan mij dat ik het een beetje vreemd vond dat het zadel een naam had en begon meteen op een professionele manier uit te leggen dat in het zadel een soort gel zat wat onthield wie er op had gezeten en dat mijn zitvlak dus altijd herkent zou worden.
Ja, ja, ook in fietsland gaat de ontwikkeling door!
Het zadel was aan de prijs maar ik wilde er wel voor gaan. Hij schroefde mijn oude zadel eraf en zette het nieuwe erop met de bedoeling dat ik even een proefritje kon maken. Zo kon ik voelen hoe heerlijk het zadel zat en dat het mijn zitvlak goed had onthouden!
Met dat hij het zadel had bevestigd zag ik dat er een groot ovaal gat in het zadel zat. Dat had ik nog nooit gezien. "Hey";  zeg ik tegen de jongeman "Er zit een groot gat in!"
En gelijk met dat ik het zeg steek ik mijn wijsvinger al wiebelend door het gat om mijn observatie kracht bij te zetten. Ik zie de jongeman langzaam rood aanlopen en ik begrijp niet waarom. Misschien omdat ik zo enthousiast reageer! Dat zal het zijn.
" Proestend, maar zijn lach inhoudend zegt de jongeman dat ik buiten een proefritje mag maken.
Dat ga ik doen. En het is een openbaring! Wat een heerlijk zadel en wat fijn toch dat het onthoudt hoe mijn zitvlak zit! De techniek staat voor niets in fietsland!
Mijn gedachten zijn alleen maar bezig met de gel wat mijn zitvlak onthoudt. Zo bijzonder! Buiten stap ik enthousiast af en loop met de fiets naar binnen. Ik zie de jongeman met tranen in de ogen en een rood hoofd achter de balie praten met een andere jongeman die ook net als hem een rode wangen heeft en een grote lach op zijn gezicht. Naïef als ik ben denk ik dat ze onderling een grapje hebben gemaakt en daarom in de lach zijn geschoten. De jongeman ziet mij aankomen en herpakt zich. Hij schraapt zijn keel en zucht een keer heel diep en vraagt ; " En mevrouw, hoe zat het zadel?" Ik reageer weer enthousiast over de gel en het zadel. En ik geef aan dat het zadel verkocht is.
" Dat gat zal er dan wel bij horen, staat ook best wel grappig" zeg ik. De jongeman begint weer een rode kleur te krijgen en een glimlach om de mond maar hij blijft mij strak aankijken met de vraag hoe ik wil betalen.
Na het betalen loop ik blij als een kind de zaak uit met mijn "Remembering" zadel. De rit naar huis is hemels. Ik voel niets aan mijn zitvlak en zelfs niet aan mijn vrouwelijkheid! Dan begint mij ineens een lichtje te branden. Op dat moment realiseer ik mij dat het gat natuurlijk gemaakt is om mijn gevoelige vrouwelijkheid te ontlasten. En ineens zie ik mijn wiebelende wijsvinger door het gat met de opmerking "Hey er zit een gat in dit zadel!" en de in de lach schietende jongeman. Met het schaamrood op de kaken en toch ook wel een klein binnenpretje fiets ik naar huis. De techniek staat voor niets in Fietsland. Helemaal geweldig! Maar ze hadden mij wel even wat meer kunnen vertellen over die ontwikkeling. Het zadel zit geweldig, gelukkig maar. Dan hoef ik binnen afzienbare tijd niet meer  naar de fietsenwinkel!