Vanavond een lange wandeling gemaakt met de beide witjes. Heerlijk! Richting station, A.B.C. Intratuin, Randweg, Stad en Esch Randweg, Werkhorst, Wilhelminapark en weer naar huis. Even uitwaaien en ontspannen.....dacht ik. Loop ik met mijn vermoeide honden aan de lijn door het park in de Maarten Ottenlaan richting station zie ik bij het hoekhuis een lief klein terrier achtig hondje staan. Buiten het erf op straat. Met de tanden ontbloot, nekharen overeind en boos grommend. Niet zo lief dus...... Ik negeer hem en loop gewoon door. Rex en pebbles doen hetzelfde. Ineens neemt hij een aanloop en springt Rex agressief in de baard! Midden op straat! Al blaffend, grommend en agressief bijtend valt hij Rex aan. Ik schrik mij kapot! Rex reageert door diep te grommen met het kreng vastgebeten in zijn baard! Ik probeer uit alle macht mijn hond erbij weg te slepen. Ineens schut Rex een keer en het hondje vliegt met een salto op het gras. Daar krabbelt hij hijgend overeind, poten gespreid met de tanden ontbloot en met een blik in de ogen waarvan ik dacht. "Die hond die spoort niet." De zoon des huizes , die op het punt stond weg te fietsen met vrienden, keert op zijn fiets en pakt het kreng vast. Hij kijkt mij schaapachtig aan en zegt niets. Welopgevoed, wonende in het park zou je denken, niet dus.....
" Jesus, wat een agressief kreng!" Flap ik eruit. Ik besluit door te lopen met tranen in de ogen van schrik. Rex schut nog een keer en het lijkt hem allemaal niets te hebben gedaan. Met trillende handen controleer ik hem nog wel even op bijtwonden. Niets te vinden gelukkig. Mijn ontspannen wandeling eindigde in een andrealine gevuld avontuur. Hopelijk hoef ik dit nooit weer mee te maken. Maar als we elkaar toch weer een keer ontmoeten ? Ach, Vooruit. Dan mag Rex los van de riem. Mag hij het kreng een lesje leren......
